جنگل راز

دو ماهی میشه که هیچ مطلب جدیدی رو روی دیوار های خاک گرفته ی این خونه ننوشتم. واقعاً گاهی خودم هم از کار خودم در حیرت و تعجب می مونم که چرا تا به این اندازه از دنیای نوشتن و ترانه دور میشم. شاید گرفتاری باشه. شاید نبود انگیزه باشه و شاید هم نبود یک سوژه ی خوب. البته در دورانی که تهران ناآرام بود و تعدادی از هموطنان عزیز کشته شدند موضوعاتی به ذهن بنده خطور کرد اما معمولاً اینجور مواقع تب همه نویسی زیاد میشه و همه می خواهند به نوعی با ترانه ای حرف خودشان را بزنند. این بود که تصمیم گرفتم ننویسم تا دچار کلیشه هایی که اینجور مواقع فراگیر میشه نشم. ولی خب ترانه ای عاشقانه نوشتم که البته فلسفه داره نوشتنش. این ملودی صرفاً برای ریتم ۸/۶و این سبک کار سروده شد که به درخواست دو تن از دوستان نزدیکم بود. که خب از بین این ۲ دوست عزیز، یک نفرش چندان رضایتی به این کار نداشت.که قرار شد ترانه ی دیگه ای رو بنویسم.حالا این که داستان چیه و این دو نفر دوست هنرمند من که به اسمشون قسم می خورم کی هستند بماند برای زمانی که ترانه دوم نوشته بشه و تایید بشه و به مراحل ظبط برسه تا در مطلب دیگه ای این دو نفر رو خیلی بیشتر و بهتر معرفی کنم. ضمن این که باید اعتراف کنم سخترین زمان زمانیه که بخوای برای ریتم ۸/۶ ترانه بنویسی. قابل توجه کسانی که فکر می کنند ریتم ۸/۶ یک ریتم خالتور (به اصطلاح آهنگساز ها) و ساده است. تو اینجور کار ها فاصله بین مبتذل شدن ترانه تا زیبا شدنش به اندازه یک تار مو است. چون نگارش باید ساده باشه.حالا دیگه تا چه حد این کار زیبا شده یا مبتذل باید از نظرات شما جویا بشم. گرچه که اینکار ساخته نمیشه.

جنگل راز

 

واسه سمفونی آواز ِ چکاوک

روی  ِ دستای بهاری قاصدک

می خوام از چشات ترانه بنویسم

که بخونم واسه پروانه و پوپـــک

 

تویی احساس واسه گفتن ِ ترانه

تویی اوج ِ لذت ِ شعر ِ شبانه

میشه با  تو و نگاه شرقی تو

سفر کرد به کران ِ بی کرانه

 

با تو میشه از رو تنهایی گـــُـذ َر کرد

میشه خورشید ُ واسه فردا خبر کرد

واسه حس ِ خوب ِ با تو زنده بودن

میشه شب رو با تو تا فردا سحر کرد

 

مثل موج دریا من یه  بیــقرارم

تنــم ُ به ساحل ِ چشات میارم

آخه وقتی میشه ساحل ُ بغل کرد،

که بگیری دستم و بیای کنارم

 

کویر ِ خونه ی  من از تو شد آباد

تن ِ من از این قفس با تو شد آزاد

تو که بارون شدی و باریدی بر من

غم شکست و شدم این جنگل ِ فریاد

 

جنگلی که ساختی اینجا پر ِ رازه

پــُر ِ آواز ِ قناری، پر ِ سازه

تو همیشه هستی و پر از ترانه

وقتی ماه نورش ُ به چشات می بازه

 

۱۳۸۸/۶/۱۴

آریا فتاحی

 

پی نوشت ۱: چندی پیش خبر بدی را از رسانه های ماهواره ای شنیدم که به شدت من را تکان داد.       " عبدی یمینی " تنظیم کننده چیره دست و هنرمند مملکتمون متاسفانه در سانحه هوایی پرواز تهران - ارمنستان جان خودش رو از دست داد و غمی بزرگ رو برای جامعه موسیقی پاپ بر جای گذاشت.گفته شده که عبدی عزیز برای دیدار دوست دیرینه اش " ابی" راهی این سفر شده بود. خاطره تنظیم های طلایی او در آهنگهایی چون:

سهم من: خواننده (داریوش) - ترانه سرا (اردلان سرفراز)

به بچه هامون چی بگیم: خواننده (داریوش) - ترانه سرا (اردلان سرفراز)

آلبوم "امان از" داریوش با ترانه های شهیار قنبری و ملودی و تنظیم های عبدی یمینی

دلبر : خواننده ( ابی) - ترانه سرا ( اردلان سرفراز) با ملودی فرید زلاند

یاد عبدی عزیز همیشه با ما هست و او در قلب و روح ما جای دارد. روحش شاد.

پی نوشت۲: ۷ شهریور ماه سالگرد برگزاری جشنی بود که من برای پاسداشت از ابی عزیز برای خدمات ۴۰ ساله اش بر پا کرده بودم. جشنی که داستان های زیادی را برای من و جمع زیادی از دوستانم به وجود آورد. قصد داشتم در سالگرد این روز مطلبی مفصل بنویسم اما به دلایلی متعدد از نوشتنش صرف نظر کردم. این که چرا امسال این جشن برگزار نشد به خاطر مشکل تراشی ها و جو سازی هایی بود که در این قبیل مراسم ها به وجود می آید و این که در چند ماه پس از برگزاری این جشن آنقدر از ابی وکارهای سطح پایین و ریمیکس های بی دلیلش ناراحت شدم که عطای این داستان را به لقایش بخشیدم. فقط خواستم یاد آوری کرده باشم از آن روز های سخت و تشکری مجدد بکنم از دوستانی که بنده را همراهی و حمایت کردند.

پی نوشت ۳: به دلیل نگارش پی نوشت ۲ که مربوط به ابی و مراسم پارسال است و به خاطر وجود عده ای طرفدار نما که سطح شعور و ادبیات و تربیتشان تنها به الفاظ رکیک محدود شده و نیز برای جلوگیری از مسموم شدن جو این سایت و مکدر ننشدن خاطر دوستان عزیز تنها در این شماره نظرات با تایید من منتشر می شود تا توهین های احتمالی حذف گردد. با پوزش بسیار از شما دوستان.